Inaczej: adopcja, to ukształtowanie stosunku prawnego między przysposabiającym (adoptującym) a przysposobionym (adoptowanym), który jest odpowiednikiem stosunku prawnego istniejącego między rodzicem a jego dzieckiem. Przysposobić może osoba mająca pełną zdolność do czynności prawnych. Przysposabia się osobę małoletnią wyłącznie dla jej dobra. Między przysposabiającym a przysposobionym powinna także istnieć odpowiednia różnica wieku, tak aby osobiste kwalifikacje przysposabiającego uzasadniały przekonanie, że będzie należycie wywiązywał się ze swoich obowiązków. Przysposobienie następuje przez orzeczenie sądu opiekuńczego na wniosek przysposabiającego. Poprzez przysposobienie powstaje między przysposabiającym a przysposobionym taki stosunek, jak między rodzicami a dziećmi, zaś przysposobiony zyskuje prawa i obowiązki wynikające z pokrewieństwa w stosunku do krewnych przysposabiającego. Natomiast w odniesieniu do obywatelstwa polskiego przysposobiony cudzoziemiec nabywa obywatelstwo polskie wskutek przysposobienia wyłącznie wtedy, gdy przysposobienie przez obywatela polskiego miało charakter pełny, nastąpiło przed ukończeniem przez dziecko 16 roku życia, ale po wejściu w życie ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim, tj. po dniu 15 sierpnia 2012 r.
