Gminy okresu II Rzeczypospolitej były obowiązane do utrzymywania ewidencji i kontroli ruchu ówczesnej ludności. W związku z tym prowadziły rejestry mieszkańców oraz księgi kontroli ruchu ludności zamieszkałej w gminach służące np. jako podstawy do obliczeń w cyklu rocznym ruchu ludności każdej gminy. Rejestry mieszkańców prowadzono w formie ksiąg albo w postaci kartotek z kart rodzinnych układanych w porządku alfabetycznym według nazwiska głowy rodziny. O wyborze jednego ze wskazanych systemów ewidencji (tj. księga bądź kartoteka) decydowały gminy. Rejestry mieszkańców prowadzone w postaci ksiąg mogły być dzielone na tomy (zeszyty) zgodnie z alfabetycznym porządkiem ulic i bieżących porządków numerów domów albo według poszczególnych wsi i osiedli.
Tematyka:
